7 lutego 1102: Urodziny Cesarzowej Matyldy

Dziś krótka notka ku pamięci niezwykłej kobiety, cesarzowej Matyldy, która przyszła na świat 7 lutego 1102 r. jako wnuczka Wilhelma Zdobywcy, córka króla Anglii i księcia Normandii Henryka I oraz Edith/Matildy Szkockiej. Przyszło jej żyć w niesprzyjających kobiecie czasach, zwłaszcza kobiecie takiej jak ona: nieugiętej i niezłomnej. Wyznaczona jako następca swego ojca po śmierci młodszego brata Williama, który zginął 25 listopada 1120 w katastrofie Białego Statku, Matylda musiała walczyć o swe dziedzictwo. Po śmierci Henryka I bowiem, w grudniu 1135 r., zostało jej ono odebrane przez kuzyna, Stefana z Blois. 

Anglo-normańscy baronowie pomimo, iż jeszcze za życia ojca Matyldy trzykrotnie ślubowali jej wierność i złożyli hołd lenny, nie dotrzymali słowa i okrzyknęli Stefana swym królem, co doprowadziło w rezultacie do wybuchu wojny domowej. Wojna ta pustoszyć miała Anglię (i jej posiadłości kontynentalne) przez 19 długich lat. Matylda bowiem, nieodrodna córka swego ojca, ani myślała oddawać bez walki tego co w jej mniemaniu słusznie należało się jej i jej synowi. Na tronie Anglii zasiadła bardzo krótko (nie miała daru zjednywania sobie ludzi), doczekała się tytułu "Domina Anglorum", lecz zmuszona była ratować się ucieczką przed swymi własnymi poddanymi. Jednak ostatecznie to ona wyszła z wojny domowej zwycięsko i choć nigdy nie została samodzielnym władcą, ujrzała swego najstarszego syna Henryka królem Anglii, księciem Normandii, hrabią Anjou i Maine, oraz poprzez jego małżeństwo z księżną Eleonorą, władcą Akwitanii.

Ciekawostka: pierwszy mąż Matyldy, Henryk V Salicki dał się nam poznać jako przeciwnik naszego Bolesława Krzywoustego i wielki przegrany spod Głogowa, Bytomia Odrzańskiego i Wrocławia. Po jego śmierci Matylda powróciła na dwór ojca, by poślubić młodszego od siebie o 12 lat Gotfryda V Pięknego, hrabiego Andegawenii. Do końca życia tytułowała się jednak, po pierwszym mężu, cesarzową.