Średniowiecznix

Nie będzie chyba przesadą, jeśli powiem, że byli najsłynniejszą parą XII wieku, a burzliwe losy ich małżeństwa po dziś dzień stanowią jeden z ulubionych tematów podejmowanych przez historyków oraz autorów powieści historycznych. Młodzi, charyzmatyczni, bajecznie bogaci i przynajmniej na początku swego panowania mający po swej stronie Najwyższego, Eleonora Akwitańska (1124-1204) i Henryk II Plantagenet (1133-1189), bo o nich mowa, mogli razem podbić świat i tak też zrobili, chociaż z czasem ich drogi rozeszły się i Eleonora spędziła 16 długich lat jako więzień swego królewskiego małżonka. Zanim jednak na ich związku pojawiły się rysy, doczekali razem ośmiorga dzieci, pięciu synów - z czego czterech dożyło wieku męskiego - i trzech córek, Eleonora miała także dwie córki ze swym pierwszym mężem, królem Francji, Ludwikiem VII (rozwód 1152 r.). Z małżeństw dzieci Eleonory i Henryka, jak można było się spodziewać, na świat przyszły liczne wnuczęta obojga płci. Z tego grona trzech chłopców

4 stycznia obchodziliśmy 679 rocznicę zawarcia układu wrocławskiego między Henrykiem I jaworskim (1292/96-1346) a Janem Luksemburskim (1296-1346), na mocy którego Henryk przekazał Łużyce wschodnie królowi Czech, sam zaś uzyskał prawo do dożywotniego władania Głogowem i otrzymał w zastaw Kąty Wrocławskie, zachowując niezależność. Również co ważne, z dokumentu wystawionego przez niego w tym czasie dowiadujemy się, że jego małżonka, Agnieszka, córka króla Czech i Polski Wacława II, musiała umrzeć w roku 1336 - przed 19 października 1335 została wymieniona w testamencie matki, czyli żyła jeszcze. A wracając do teraźniejszości, muszę przyznać, że dla księcia Henryka rok 2016 zaczął się wyjątkowo dobrze i nie chwaląc się, miałam w tym swój skromny udział. Otóż o Henryku I jaworskim , młodszym z synów Bolka I Surowego, o którym wspominałam już tutaj nie raz, i o jego fundacji, wieży mieszkalnej w Siedlęcinie koło Jeleniej Góry, napisano w najstarszym polskim miesięczniku podróżniczym Poznaj

1 stycznia 1511 roku na świat przyszedł syn króla Anglii Henryka VIII Tudora (1491-1547) i jego pierwszej żony Katarzyny Aragońskiej (1485-1536), któremu nadano imię Henryk i tytuł księcia Kornwalii. Chłopiec został ochrzczony cztery dni później, a jego rodzicami chrzestnymi byli, między innymi, król Francji Ludwik XII i Małgorzata Habsburg, namiestniczka Niderlandów. Wielki turniej zorganizowany na cześć księcia był najwspanialszą tego typu okazją za panowania Henryka VIII. Dokładnie 29 lat później, 1 stycznia 1540 r., król Henryk, zbyt pochłonięty innymi sprawami, nie wspomninał raczej maleńkiego syna, który zmarł zresztą nagle niecałe dwa miesiące po narodzeniu. Owe "inne sprawy" dotyczyły jego przyszłej żony, czwartej już z kolei, która właśnie, jak doszły go słuchy, postawiła stopę na angielskiej ziemi. Oficjalne spotkanie narzeczonych ustalono na 3 stycznia, ale niecierpliwa i romantyczna natura Henryka wzięła nad nim górę, tym bardziej, że niepomyślne wiatry opóźniły

Szczęśliwego Nowego Roku dla wszystkich Henryków fanów, kolegów i koleżanek blogerów! Radości (tej z pisania i nie tylko) oraz połamania piór, chociaż być może powinnam życzyć raczej połamania klawiatur :-) Niech rok 2016 będzie szczęśliwy, pełen wspaniałych przygód i ciekawych zwrotów akcji, tak w życiu, jak i w naszych postach :-)  Dla mnie, jako Henryków fanki, upłynie przede wszystkich pod znakiem arcydzieł Henryka Sienkiewicza. Mam na przykład w planach przeczytanie  Rodziny Połanieckich , do której podchodziłam już trzykrotnie, niestety z marnym rezultatem, a która cierpliwie czeka na półce by jeszcze raz po nią sięgnąć. Dlaczego nasz pierwszy w historii noblista? Odpowiedź jest prosta. Obecny rok został ogłoszony rokiem Henryka Sienkiewicza przez wzgląd na 170 rocznicę jego urodzin, którą obchodzić będziemy 5 maja oraz 100 rocznicę jego śmierci, która przypada 15 listopada . Henryk Sienkiewicz pędzla Kazimierza Mordasewicza (1859-1923). Artysta malował również innych sł