Średniowiecznix

Kiedy Henryk  (ur. 1155), najstarszy syn i dziedzic króla Anglii Henryka II Plantageneta, od dnia swej koronacji zwany Młodym Królem (dla odróżnienia go od ojca, nadal w tym czasie panującego), umierał w piękny czerwcowy dzień Roku Pańskiego 1183 w zapomnianym przez Boga i ludzi miasteczku Martel na południu Francji, nie mógł przypuszczać, że jego sława pośmiertnie dotrze i do Polski. Tymczasem dzielimy się z Wami bardzo dobrymi wieściami z jego królewskiego dworu. W zeszłym roku wspominaliśmy o nowej biografii króla pióra prof. Matthew Stricklanda (University of Glasgow), dziś dzielimy się radością ze świeżutkiej pracy magisterskiej rodem z Uniwersytetu Warszawskiego, której tekst mamy właśnie przed sobą. Za zgodą autorki, p. Katarzyny Ścierańskiej (naszej koleżanki spod znaku pierwszych Plantagenetów), zamieszczamy tutaj, na blogu, streszczenie wspomnianej pracy. De morte et sepultura Henrici regis iunioris. Proklamacja świętości króla w XII-wiecznej monarchii Plantagenetów

„ Ten to odważny rycerz miał w zwyczaju czynów niewielkich tylko rzadko dokonywać. Tak wzrosła w ziemiach naszych wielka sława jego. Kto był to, czy chcecie wiedzieć? Był to dzielny młody człowiek, z krwi szlachetnej narodzony, szczodry, odważny i w czynach i dysputach wnikliwy. Wszystko co ze czcią się wiązało, do tego on zmierzał. Za to mu, Chryste, w pokoju miejsce racz dać, ażeby wiecznego żywota dostąpił, bo śmierć nagła żywot ziemski mu odebrała.” (Kronika zbraslavska, przekład z języka czeskiego: własny) 5 stycznia 1316 roku, Henryk z Lipy, o którym wspominaliśmy już tutaj wielokrotnie, stracił krewnego, sojusznika i najlepszego przyjaciela. W czasie oblegania biskupiego miasta Kostelca nad Orlicí Jan z Vartemberka został ranny i zmarł na skutek odniesionych obrażeń. Jak pamiętamy Jan stanął na czele powstania ugrupowania szlachty popierającej Henryka z Lipy, gdy ten ostatni został zatrzymany w Pradze a potem uwięziony na zamku Týřov z rozkazu króla Jana Luksemburskieg

Lancelot z Jeziora, syn króla Bana z Benoiku i jego kuzyn Lionel, syn króla Borsa z Galii, właśnie otrzymali pas rycerski z rąk króla Artura. Wiedzeni chęcią udowodnienia, że w pełni nań zasługują, wyruszają na poszukiwanie swych pierwszych młodzieńczych przygód. Wędrują już czas jakiś, gdy zmęczenie zaczyna dawać im się we znaki. Zdrożeni postanawiają odpocząć pod rozłożystą jabłonią. Lancelot zdejmuje zbroję, składa broń, hełm i tarczę i układa się do snu w przyjaznym cieniu drzewa. Lionel siada tuż obok, na straży. Niestety i on także wkrótce zaśnie....                          Wieża Książęca w Siedlęcinie, Wielka Sala z malowidłami, fot. Innalna , Wikimedia Commons Oczywiście na ścianach wieży księcia Henryka I Jaworskiego w Siedlęcinie  zostały opowiedziane również i dalsze losy obu młodzieńców. Jednak nim świat miał usłyszeć o ich rycerskich przygodach uwiecznionych w drugiej bądź trzeciej dekadzie XIV w. ręką nieznanego mistrza z północno-wschodniej Szwajcarii, wiele wo