Średniowiecznix

Jesienią 1066 roku Gytha Thorkelsdóttir straciła czterech synów. Tostig padł końcem września pod Stamford Bridge, Harold, Gyrth i Leofwine zginęli 14 października pod Hastings. By zapewnić Haroldowi godziwy pochówek Gytha ofiarowywała zwycięzcom tyle złota, ile ważyło jego królewskie ciało. Na próżno.  Koronacja Harolda Godwinsona na króla Anglii. Fot. Wikimedia Commons Kronikarze XII-wieczni, czyli piszący już pod panowaniem Normanów, nazwali męża i synów Gythy rakiem toczącym politykę doby panowania Edwarda Wyznawcy. Rakiem, którego należało wyciąć. Zarzucali im chciwość, bezgraniczną ambicję i dbałość jedynie o własne interesy. Jednak jak wiemy, historię piszą zwycięzcy. Przegrani nie mają możliwości bronić swego imienia w obliczu tego, co dziś nazywamy propagandą. The winner takes it all. I tak właśnie Wilhelm, książę Normandii, pod i po Hastings zgarnął dla siebie wszystko. Nawet fakt, że to Harold jako pierwszy władca w historii Anglii został koronowany na króla w

21 lipca 1403 roku, pod Shrewsbury, starły się ze sobą dwie armie, królewska pod wodzą Henryka IV Lancastera i rebeliantów, których do boju powiódł Harry "Hotspur" Percy. O Percym mówiło się, że Anglia nie znała większego rycerza od czasów Edwarda Czarnego Księcia.  Znamienity dowódca, kawaler Orderu Podwiązki, słynący ze swej odwagi i zapalczywości, został unieśmiertelniony przez Szekspira w pierwszej części Henryka IV . Przydomek nadali mu Szkoci, aż za dobrze znający jego szybkość i skuteczność w walce. "Hotspur" dosłownie oznacza "gorącą ostrogę", w przenośni zaś kogoś w gorącej wodzie kąpanego. I taki właśnie był nasz Harry. Niestety, tego lipcowego dnia, gdy przyszło mu stanąć do walki z człowiekiem, którego sam wyniósł na tron, za swą legendarną brawurę i zapalczywość przyszło mu zapłacić najwyższą cenę.  Wyobrażenie Harry'ego Hotspura. Rekonstrykcja barwna.  Bitwa pod Shrewsbury była pierwszym w historii starciem, w którym słynn

Prawdziwymi twórcami potęgi andegaweńskiej na początku XII wieku byli Fulko V, w późniejszym czasie król Jerozolimy, i jego syn, Gotfryd V le Bel („Piękny”), ojciec przyszłego króla Anglii, Henryka II, założyciel dynastii Plantagenetów *. To właśnie za panowania Fulka i Gotfryda potęga hrabiów Andegawenii osiągnęła apogeum. Oczywiście na sukces ten zapracowali także ich przodkowie, brutalni i bezwzględni, nieustannie prowadzący wojny i podbijający nowe terytoria. Zwłaszcza Gotfryd I Grisegonelle („w Szarej Opończy”) i jego syn Fulko Nerra („Czarny”), wielki budowniczy zamków, przygotowali grunt pod sukcesy swych następców.  Zamek w Loches. Donjon to dzieło Henryka II Plantageneta, ale początki zamku sięgają panowania Fulka Czarnego, wielkiego budowniczego zamków i świetnego stratega. Fot. Mark Playle (Fine Art. America) Dziś pragniemy przyjrzeć się poczynaniom tego pierwszego. Jego pojedynek z olbrzymem Ethelulfem Duńczykiem przeszedł bowiem do rodzinnej legendy. Historia t

Jeśli wierzyć legendzie, po bitwie pod Hastings ukochana poległego króla Harolda Godwinsona, Edith the Swan-Neck (Łabędzia Szyja) miała przemierzać bitewne pole w poszukiwaniu jego ciała i zidentyfikować je dzięki sobie tylko znanym znamionom na jego torsie. W roku 1241, na Śląsku, przed podobnym zadaniem stanęła nasza Anna Przemyślidka, której małżonek poniósł śmierć pod Legnicą. Księżna miała rozpoznać bezgłowe ciało Henryka [Pobożnego] po sześciu palcach u lewej stopy. Czy rzeczywiście tak było? Nie wiemy. Pewnym natomiast jest, że wydarzenia owego pamiętnego kwietniowego dnia wrzuciły Annę nagle i bezlitośnie w nową rolę, w której, mimo ogromnego bólu i cierpienia musiała się odnaleźć. Do niej należało zadbać o przyszłość księstwa i młodych synów. Mały Bolesław [Rogatka] kąpany przez babką Jadwigę w wodzie, w której uprzednio stopy obmywały mniszki. Anna nie może patrzeć na metody wychowawcze stosowane przez teściową. Kodeks Lubiński, 1353, Wikimedia Commons Anna przysz